Toen mijn hoofd te vol werd… vond ik stilte in het zijn ..

De Kracht van Zijn – Thuiskomen bij Jezelf

Deze week zat ik veel in mijn hoofd. Te veel gedachten. Vooral die ene drang: alles willen begrijpen. De “hoe” steeds willen verklaren. Maar juist datgene wat ik zocht, ligt niet in het denken. Het ligt in het zijn. In mij. In stilte. In rust.

Ik merkte hoe ik heen en weer werd geslingerd tussen mijn missie, mijn verlangen om te delen, en wat anderen daarvan vinden. De transitie van “kapper” naar visionair, coach is niet alleen voelbaar voor mij, maar ook voor mijn omgeving. En dat botst soms.

Sommigen zien nog steeds de oude rol. Maar ik weet: ik ben veranderd. Gegroeid. Ik heb een nieuwe vorm gevonden waarin ik mijn liefde voor beauty & wellness verbind met dieper werk. Ik inspireer, coach vanuit mijn intuïtie.

Ik ben hierin het kanaal om mensen te helpen .En dat geeft me energie. Maar het kan ook veel zijn.

Ameland – Terug naar de Stilte

Op Ameland vond ik deze week rust. Ruimte. Stilte. Hier werd ik wakker zonder moeten. Zonder agenda. Alleen de vrijheid om te voelen. Te zijn.

De zee ligt op tien minuten lopen. Langs de vuurtoren, voorbij de oude boom die daar stevig in de grond staat. Zo aards, zo verbonden. Hij herinnert me eraan om te gronden, om te vertrouwen op wat er is.

De zon kwam op. De vogels zongen. Mist lag als een zachte sluier over de duinen, wachtend tot het warme licht haar zou omarmen. De zee raasde zachtjes om me heen. Het zand lag nog stil, onbewogen. Alles was precies goed zoals het was.

Ik liep. Ik keek. Ik zocht naar schelpjes. En zonder dat ik het probeerde, werd mijn hoofd stil.

Geen denken. Geen moeten. Alleen maar zijn.

Wat is ‘Zijn’?

Zijn betekent volledig aanwezig zijn in het nu. Niet vooruitdenken, niet terugblikken. Geen lijstjes, geen doelen, geen externe ruis. Alleen voelen wat er nú is.

We zijn het kwijtgeraakt. Die eenvoud. Die stilte. We zijn continu ‘aan’. Altijd bezig. Verslaafd aan afleiding — social media, Netflix, rennen van afspraak naar afspraak. Maar daarin verliezen we onszelf.

En toch… wanneer je durft stil te zijn, gebeurt er iets magisch. Je hoort weer. Je voelt weer. Je komt weer thuis bij jezelf.

Waarom het zo moeilijk is

We hebben verleerd om te luisteren naar ons lijf. Naar onze intuïtie. In plaats van pauzeren, voegen we taken toe. Totdat het lichaam fluistert en we dat negeren. Tot het begint te schreeuwen. Dan is het vaak al te laat.

Een burn-out is geen straf. Het is een uitnodiging. Een kans om te vertragen. Maar het herstel duurt vaak langer dan wanneer je eerder had geluisterd. Had durven zijn.

De Natuur als Spiegel

De natuur geneest. Niet omdat ze iets doet. Maar juist omdat ze niets doet.

🌊 De zee laat me loslaten.

🌿 Het bos helpt me aarden.

🪶 Een veertje op mijn pad fluistert: “je bent op de juiste weg.”

Ik loop niet dagelijks in de natuur, maar als mijn hoofd vol is, weet ik: ik mag naar buiten. Soms is vijf minuten al genoeg. Even ademen. Even kijken. Even voelen.

Mijn waarheid volgen

Mijn leven verandert. Mijn missie verdiept. En niet iedereen begrijpt het. Soms is het overweldigend. Maar telkens als ik stil word, weet ik: dit is mijn pad.

Ik combineer wat ik mooi vind, wat me energie geeft, wat me voedt. En daarbinnen ligt mijn kracht. Mijn bijdrage. Mijn plek.

“Je hoeft niet begrepen te worden. Alleen trouw te zijn aan jouw waarheid.”

Leven in het Nu

De ochtend op Ameland bracht me terug bij mezelf. Geen afleiding. Alleen het nu. En ik realiseerde me weer: alles wat ik nodig heb, zit al in mij.

Elke keer dat je kiest voor stilte, voor voelen, voor zijn, kies je voor jezelf.

Kleine stapjes zijn ook stapjes.

En in het nu… daar ligt jouw ware kracht.

Dank je wel voor het lezen van mijn blog ben je geïnspireerd en wil je iets delen stuur me een berichtje via insta

Liefs Dolores